Yaşanmamış Yıllar

evet haklısınız bn düşünemedim

çok güzel ve heyecanlı gidiyor arda ile öyküyü çok merak ediyorum aşkları nasıl başlıcak gibisinden..

bide arda kardeşlerini bulabilecekmi bunuda merak edyorummm

çok güsl olmuş nazlı ve kübra _e-s-r_a_ ellerinize sağlık

oo baya ilerletmişsiniz çok güzel olmuş ellerinize sağlık

arda öykü baya ilerledi elini sağlık nazlıcım süper gidiyo keşke gerçek dizi olsada izlesek valla

6.BÖLÜM

Mekan/Lokanta
Patron: Öykü naptın sen.
Öykü: Beyffendi su istedi bende onu verdim.
Arda: Ne vermesi ya başımdan aşağı döktü suyu nasıl çalışanlarınız var sizin ya.
Patron: dileriz beyfendi bi yanlış anlaşılma oldu galiba..

(Patron öyküyle konuşur işten ayrılması gerektiğini söyler.)

Patron: Merak etme ben sana yeni bir iş bulurum. Seni ortada bırakacak değilim
Öykü: Gerek yok abi ben bulurum bir iş. Bana acımanıza gerek yok

(Öykü çıkar gider. Arda'da gider arkasından.)

Arda: (Kolundan tutar) Senin derdin ne benimle ne uğraşıyosun benimle?
Öykü: Ne derdim olacak seninle ya. Sen de diğer zengin zübbeleri gibisin bi hava bi hava senin yüzünden işimdende oldum bi uzak dur benden. Alt tarafı bi teşekkür edelim dedik yapmadığın kalmadı. (der ve gider.)
(Arda bakakalır.)
(Öykü evine gider.Sinirinden hem ağlıyor hem titriyordur. Evine varır.)

Mekan/Öykü'nün evi
(Kapı çalar. ev sahibi gelir. Öykü kapıyı açar.)

Öykü: Hoşgeldin Mehmet amca.
Mehmet: Hiç hoş gelmedim kızım 2 ay oldu kira ortada yok artık çıkmanı istemek zorundayım.
Öykü: Tamam Mehmet amca. Ben en kısa zamanda çıkarım.
Mehmet: Kusura bakma kızım benimde yapacak birşeyim yok.
(Öykü içeri geçer. Kendi kendine;)
Öykü: (Ağlıordur) Of ya geldimi hep üst üste gelir napacağım ben şimdi nereden bulacağım yeni bir ev...

Ertesi gün. Sabah Saatleri
(Öykü iş yerinden alacağını almış. Mehmet amcaya vermiştir kendine yeni bir ev bakıyordur.)

Mekan/ Ceylan+Leyla+Umut'un evinin oraları
(Ceylan ile Leyla'nın oturğu evin üs katındaki kiralık ilanını görür ve hemen arar. Ev umut gilindir.Hacer hanım onu eve çağırır konuşurlar anlaşırlar. Öykü eşyalarını toplama için eve gider…)

Mekan / Ceylan ve Leylanın evi

Leyla: Ceylannn hadi kahvaltıya..

(Ceylan aşağı iner sofraya oturur.)

Leyla: Oo Ceylan hanım ne hayır kahvaltıya indiniz?
Ceylan: Artık böyle abla… kendimi bu kadar üzmeyeceğim… onları bulabilirsek tabi çok güzel olur ama bulamazsak yapacak birşey yok. Böyleyim artık eski 8 yaşından önceki Ceylan olacağım
Leyla: İyi hadi bakalım öyle olsun… Akıllı kardeşim benim…

(O sırada kapı çalar. Leyla kapıya bakar gelen Osmandır.)

Leyla: Hoşgeldin canım. Gel kahvaltı yapıyoruz bizde…
Osman: Siz mi? Ceylandamı kahvaltıya geldi odasında yemiyormu..

(Ceylan içerden;)

Ceylan: Yok enişte artık böyle… Eski Ceylan geri dönüyor…

(Gülerler… Kahvaltı yaparlar… Öyle oturup sohbet ediyorlardır…)

Leyla: eee Ceylan ne yapalım buğün benim gece nöbetim var 3’De o yüzden gündüz izinliyim zor oldu ama kopardım izni ee napıyoruz…
Osman: Hadi kızlar siz iyi eğlenceler ben eve gideyim biraz dinleneyim… Yine nöbete kalıyorum gece…
Leyla: Sen zaten nöbetten gelmedinmi?
Osman: Bizim Dr. Kaan varya onun gece işi varmış onun yerine ben kalacağım.
Leyla: Hm. Tamam canım sen dinlen.
Osman: Haydi görüşürüz.
Ceylan&Leyla: Görüşürüzzz...

(Osman gider.)

Leyla: Eee biz napıyoruz?
Ceylan: Biraz dolaşalım mı? alışverişte yaparız.
Leyla: Tamam. Hadi.

(Hazırlanıp çıkarlar. O sırada umut’da evden çıkıyordur.)

Umut: Merhaba. Nasılsınız?
Ceylan: İyiyiz sağolun… Bu benim ablam Leyla. Buda Hacer teyzemizin asker oğlu Umut

(el sıkışırlar.)

Umut: Memnun oldum
Leyla: Bende.. İyide siz nerden tanışıyorsunuz?
Ceylan: Hiç sorma abla asker beyimiz beni dozer gibi eziyordu nerdeyse..
Leyla: Nasıl?
Umut: Çarpıştıkda (mahcup bi şekilde)
Leyla: Hmm. Neyse hacer teyz nasıl bir şikayeti varmı?
Umut: Yok çok şükür sayenizde çok iyi çok sağolun annemle ilgilendiniz için…
Leyla: Ne demek olurmu görevim bu benim hem ben ne yaptımki… Allah’ın sayesinde düzeldi o, O istemese ben birşey yapamazdımki..
Umut: (Gülümser.)
Leyla: Neyse sonra görüşürüz.
Umut: Görüşürüz… Hı bu akşam ben yola çıkıyorum iznim bitiyor. Allah’ın izniyle 15 gün sonar burdayım. Annem size emanet.
Leyla: Merak etme sen. Şimdiden iyi yolculuklar.. Görüşürüz.
Umut: Hoşçakalın..

(Giderler… Umut biraz dolaşıp eve döner. Leyla ile ceylan alışveriş yaparlar.)


Mekan\Arda’nın Evi

Arda kahvaltısını alel acele yapıp çıkmaktadır.Arbasına biner ve hızlı bir şekilde şirkete gitmeye çalışır
Trafik tıkalıdır.

Mekan\Yolun Kenarı
Öykü’nün eşyasını taşıyan kamyondan yola saksı,koltuk düşmüş trafik durma noktasına gelmiştir.

Öykü: Hay Allah ya naptın abi sen ya...Koltuk paramparça olmuş ya...Daha taksiti bitmemişti.
Adam: Kusura bakmayın efendim sanırım düzgün koyamamışlar.
Öykü: Off abi ya...
O sırada bir araçtaki adam arabasından seslenir:Ne biçim insanlarsınız siz ya şu hale bak...
(Öykü bunu duyar ve bir hışımla adamın yanına gider)
Öykü:Ne diyon abi sen idare etsen ölürmüsün?
Adam:Ne idaresi be şu duruma bak...
Öykü: Ben senin...der ve o sırada Öyküyü tutmaya çalışırlar.

(Arda arabasının içinden olan biteni görmektedir ki kızın Öykü olduğunu anlar.Öykü adamla baya bir münakaşa içine girmiştir.Arda arabasından iner.O sırada adam tam Öyküye vuracakken Arda arkadan gelir adamın elini tutar ve yumruk atar.)

Öykü: (şaşırmış bir şekilde) Sizzz...
Arda: Anladık senden kurtuluşun olmadığını.Hadi hadi ne duruyorsunuz şunları yerden toplayalım.

(O sırada adam yerden kalkar ve ardanın gözüne yumruk atar.Diğer araçlardaki adamlar Arda ve adamı sakinleştirmeye çalışır.)

Öykü: İyi misin?
Arda: Sence?
Öykü: (Üzgün bir şekilde) off çok kötü şişti...
Arda: Hadi daha ne duruyorsunuz Allah aşkına ya toplayalım şurayı...
Arda toplamaya yardım eder.Kamyon şöförü arabaya biner.Öyküde tam binecekken...
Arda:Sen benimle geliyorsun.
Öykü:Ne ?der
Arda Öykü’nün kolundan tuttuğu gibi arabasına bindirir.
Öykü:Napıyorsun sen ya?
Arda:Sen o kamyonda olduğun sürece o eşyaların başına çok iş gelir.O yüzden benimle gideceksin.Yolu tarif et.
Öykü:Her fırsatta bunu nasıl başarıyorsun?
Arda:Neyi?
Öykü:Bana laf sokmaları.
Arda:Biraz güler ve...Peki sen nasıl başarıyorsun?
Öykü:Neyi
Arda:Başına bu kadar bela almayı.
Öykü sinirlenir ama birazda hoşuna gitmiştir.Arda’nın ona karşılık vermemlerine...
Mekan\Leyla’ların mahallesi
Kamyon önde Arda ile Öykü arkada arabayı yanaştırırlar.
Arda:Eee nereye taşıyoruz.
Öykü:Ne...taşıycakmısın?
Arda:Evettt.der mutlu bir halde.
Öykü şaşkındır.Ardayı tanıyamamaktadır.O eski gıcık zübbe adam gitmiş yerine yardım sever iyi niyetli bir adam gelmiştir.
Yavaş yavaş eşayaları taşıyorlardır.
O sırada Lelal ile Ceylan ellerinde poşetlerle alışverişten gelirler.
Ceylan:Abla birisi mi taşınıyor?
Leyla:Öyle görünüyor tatlım.
Ceylan:İnşAllah iyi birileridir.
Leyla:İnşAllah canım inşAllah...
Leyla ile Ceylan merdivanlardan çıkmaktadırlar.Tam evlerinin kapısına yöneldikleri an Öykü elindeki içi tabak dolu koliyi düşürür.Leyla Öyküyü görünce şaşırır.
Leyla:Aaa inanmıyorum siz...İyimisiniz?
Öykü:Şey tabaklarım gitti sanırım...
Arda yukardan koşarak iner...
Arda:Nolduu...
Leyla yine şaşkın bir şekilde :İnanmıyorum siz...?
Ceylan:Noluyor abla kim bunlar.
Leyla:Bu beyfendi seni dışarda baygın bulup getiren adam.
Ceylan:Sizmiydiniz...Çok teşekkür ederim.İnanmıyorum ya şu tevafuka bakın.
Arda:Estafurullah insanlık görevim...(der ve Öyküye bakarak...) İyimisin sen?
Öykü:Şey ben iyiyim de sanırım akşama yemek yiyemeyeceğim...
Leyla:Ya üstüme vazife değil ama beyfendi...Gözünüze ne oldu acaba?İstiyorsanız bi bakayım.Şişmiş baya...
Arda:Öyküye bakarak talihsizlik işte...Oldu birşeyler.Sağolun gerek yok.
Arda kırık tabakları felan toplar ve yukarı tekrar çıkar.Leyla Öyküye dönerek...
Leyla:Canım tanışalım...Ben Leyla buda kardeşim Ceylan.
Öykü:Memnun oldum.Bende Öykü...Komşu oluyoruz sanırım.
Leyla:Ah evet.Senin gibi tatlı bir kızın komşumuz olması ne güzel...
Öykü:Teşekkür ederim der.Tam gidecekken Leyla...
Leyla:Şey Öykü...Beyfendinin gözüne buz koysanız iyi olur.Ben sana bi buz torbası vereyim canım bekle...
Leyla buz torbası elinde gelir ve Öyküye kısık bir sesle Beyfendi biraz inatcı gibi sen zorla bu buzu koydurt.Öykü ve Leyla güşürler.
Öykü merdivanları çıkarken ayağı takılır biraz sendeler.
Leyla ve Ceylan kapıyı kapatır ve Ceylan ablasına dönerek...
Ceylan:Abla bu kız abartmanı başımıza yıkar ben sana söyleyeyim.
Leyla:Şiitttt..Deme komşumuz hakkında öyle şeyler.Yıkar mı acaba? (Güşürler...)
Ceylan:Abla o adam kızın kocası mı?
Leyla:Bilmiyorum tatlımm...Neyse geç oldu hadi yemeğimizi yapalım.

Mekan\Öykü!nün evi...
Arda:Ohhh şükürler olsun bitti.
Öykü:Mahçup bir şekilde...Teşekkür ederim.Hakkınız nasıl öderim.
Arda:Bir bardak su getirerek...Ama bu sefer kafamdan dökmezsen sevirinirim.
Öykü:Mahçupdur.Şey o gün...(Arda sözünü keser ve...suyumu alabilirmiyim der.)
Öykü:Peki ...
Suyu getirir ardaya verir.Arda suyu içer.
Öykü:Neden bana yardım ettiniz?
Arda:Bu suyu içebilmek için.
Öykü:Nasıl?
Arda:Şaka şaka...Neyse yok mu yemek...Misafire böyle mi bakıyorsunuz siz?
Öykü:Haa şey ben yemeği çoktan hazırladım...da ondan önce gözünüz çok fena doktor hanım bana buz verdi onu koysak gözüne en azından şişliğini alır.
Arda:Siz duymadınız beni galiba ben açım.
Öykü:Peki...Hemen hazırlıyorum.
Öykü yemeği hazırlar.Tabaklar kırıldığı için tencerede yemek zorundalardır.
Arda:Bu ne böyle.
Öykü:Tabaklar kırıldığı için mecbur tencereden yiyeceğiz.
Arda:Hee peki madem...
İkisi girişirler tencerelere....Karınlarını doyurmuşlardır.Arda masadan kalkar ve içeri geçer.Öyküde bulaşıkları yıkamaya koyulmuştur.Arda koltukta sızmıştır.Kolay değildir onun için.Kendini hiç bu kadar yormamıştır.Öykü içeri girer ve Arda’nın uyuya kaldığını görür.
Öykü:Kısık bir sesle tam sırası der ve buz torbasını alır.Ardaya yaklaşır ve gözüne buz torbasını koyar.Arda irkilir ve Öykünün bileğinden tutarak
Arda:Adın ne?
Öykü:Şaşkı ve korkak bir halde...Ne? der...
Arda:Benim adım Arda
Öykü:Anlamıştır...Birazda düşüncelidir.Bu ana kadar hep tartışdığı bu adamın neden adını sormamıştır...Beyninde bir sürü sorular uçuşmiştur.Adım Öykü der...
Arda:Öykü...güzel isim Öykü...
Öykü:Şey...ben gözüne buz koyacaktm. dilerim.
Arda:Tamam.Anlaşılan gözüm feci bir durumda.
Öykü:Şey evet...der ve buzu ardanın gözüne koyar.İkiside birbirlerini yüzüne bakma zorundalardır...Birbirlerinden gözlerini kaçırmaya çalışır.Tam göz göze gelecekleri an kapı çalar.
Öykü kalkar ve kapıyı açar.Kapya gelen Leyladır.
Leyla:Merhaba canım.
Öykü:Merhaba.
Leyla:Sizi yemeğe davet edecektim.Tabaklarınız kırılmıştı ya.Hem yemek yapmaya vakitte bulamamışsınızdır.
Öykü:Biz yemeğimizi yedik.Teşekkürler.
Leyla:Olsun çay içeriz.Sohbet ederiz.
Öykü:Bi saniye ben bi sorayım.
Leyla:Peki.

Öykü içeri girer ve ardaya...
Öykü:Doktor hanım çaya çağrıyor.
Arda:Git o zaman...
Öykü:Sen...
Arda:Saat baya geç oldu ben gideyim.Zaman nasıl geçti anlamamışım.
Öykü:He...Peki.Tekrar tekrar teşe...
Arda:Lütfen artık teşekkür etme.
Öykü:Peki der.
İkisi kapıda bekleyen Leyl’nın yanına giderler.Merdivanalrı beraber inerler.Leyla’nın kapısan gelmişlerdir.
Arda:Evet kızlar...size iyi sohbetler.
Leyla:Aaa siz gidiyormusunuz?
Arda:Evet.
Leyla:Peki o zaman görüşürz.
Arda ve Öykü birbirlerine bakarlar...
Arda:Görüşürüz.Öykü...
Öykü:Görüşürüz.
Der ve ayrılırlar....

Arda arabasına biner , radyoyu açar...Radyo’da Murat Çelik’ten TUTSAK KAHRAMAN şarkısı çalmaktadır...
Fonda bu şarkı...Görüntüler...Öykü ve Arda’nın karşılaştığı sahnelerle dolu bir klip hayal dünyamızda...
Şarkı Sözü...
Murat Çelik – Tutsak Kahraman
Nerden başlasam nasıl anlatsam
Belki de sözlerim boşluğunu kanatır
Bugün yeni bir gün açtım perdemi
Alnımda pencerenin buz gibi soğukluğu
Kırdığım aynalarda kan rengi sorular..
Ben gecelerin saçında seni ördüm
Birikmiş yalnızlığımdan sana öyküler sundum
Seç al birini nasılsa bir yazan var
Hepimiz bir başkasının öyküsünde tutsak
Kalbinin savaşında ben yanlış kahraman..
Yaşam bize sunulan tek kişilik bir oyun
Yarın kapı altından bırakılan mektup
Seç al birini bak yerimize düşünüyorlar
Hepimiz bir başkasının yalanına ortak
İnancın savaşında biz tutsak kahraman..

bölümler harika dizi olsada seyretsem dedim ellerinize kaleminize sağlık

he haliyle her bölümyle süper bu bölüm arda&öykü sahnelerş daha çoktu ve daha heyecanla okudum

Ceylan:Abla o adam kızın kocası mı?

inşallah ilerideki bölümlerde olur

ne mutlu bana

ama neden güldüğünü anlamdımki

7. bölüm trafiğe takıldı galiba heyecanla bekiyoruz malum istanbul trafiği

7.BÖLÜM

Mekan/ Arda’nın evi
(Arda Eve varır. Anıl onu bekliyordur.)

Anıl: Abi nerde kaldın
Arda: Ev taşıdımda.
Anıl: Evmi taşıdın abi ne diyorsun sen ne evi sen iyimisin abii gözüne ne oldu?
Arda: (Gülümser. Öyküyü anlatır ona tanıştıkları zamanı falan) Evini taşıdım işte.. Gözüm işte yoldaki adamla dalaşınca oldu hı bide hani Ceylan vardı ya bayılmıştı kız hastaneye götürmüştük onlarda o apartmanda oturuyorlarmış onuda gördüm.
Anıl: Hııı ..Aaaa öyle bende görmek istiyorum. Bi gidelimmi abi.
Arda: Ne yapacan oğlum.. Yoksa aşıkmı oldun kıza
Anıl: Saçmalama abi ya kız benden kaç yaş büyük. Bilmiyorum ya çok ısındım ne biliyim sanki tanıyorum daha önceden.
Arda: Sendedemi öyle oldu. Neyse yarın gidelim gece yarısı oldu hadi yatalım.
Anıl: Tamam.

(Yatarlar.)

Mekan/ Arda’ların evi
Sabah kahvaltı yapıyorlardır.

Anıl: Abi ne zaman gideceğiz.
Arda: Oğlum çatladınmı gideriz öğlen falan olsun once
Anıl: Of iyi ya…

(Kahvaltı falan yaparlar Arda şirkete gider. Anıl da okula.)

Mekan/ Ceylan+Leyla ev

Osman, leyla, ceylan kahvaltı yapıyorlardır.

Leyla: Osman seninki üst kata taşındı haberin varmı?
Osman: Benimki?
Leyla: Hani yokmuydu elini kesen kız hani senin çok tatlı bulduğun.
Osman: hı of Leyla ya sen hala ordamısın. Taşınsın. Hem nerden benimki oluyor o kız.
Ceylan: Tamam tartışmayın artık ya.
Leyla: İyi ya. Haa Ceylan sen ne zaman dönüyorsun okula bitmedimi raporun senin?
Ceylan: Yok bitmedi var daha biraz.
Leyla: İyi hadi bakalım. Osman ben işten ayrlıyorum. Şu bizim klinik işide var.
Osman:Tamam ben ayrılayım.
Leyla: Yok sen kal canım ben ayrılayım toparlayınca sende ayrılırsın.
Ceylan: Ne ayrılması abla ya nasıl geçineceğiz.
Leyla: Kızım bizimde birikimimiz var heralde. En kısa zamanda hallederim ben ama bilmiyorum ya.. Açamazsak.. ya neyse konuşmayalım bunları boşverin. Biz çıkalım hadi osman, sen napacaksın ceylan?
Ceylan: Bilmiyorrum ya biraz dolaşıyım diyorum.
Leyla: Tamam dolaş ama o spreyi yanına alacaksın ve kendini fazla yormayacaksın.
Ceylan: Of tamam abla ya
Leyla: Oflayıp poflama. Hadi Osman gidelim.
(Giderler. Ceylanda hazırlanır biraz dolaşır.)

(Akşam olur. Leyla eve gelmiştir. Ceylan ise zamanın nasıl geçtigini anlamamıştır.)

(Leyla ceylanı arar.)

Ceylan: Alo abla noldu
Leyla: Birşey olmadı ceylan sen saatin farkındamısın
Ceylan: Ne var abla ya daha 7 saat
Leyla: Hemen eve Ceylan
Ceylan: Tamam ya. Geliyorum.

Mekan/ Arda’nın evi

Arda: Anıllll hadi hazırmısın gidelim
Anıl: Tamam abi… hıh geldim işte. Hadi gidelim
Arda: Tamam (yola çıkarlar.)

Mekan/ Leyla ile Ceylanların sokağı

(Ceylan eve yaklaşmıştır. Birden önüne biri çıkar.)

Ceylan: ahh (korkar)
Neco: korkma kız
Ceylan: Sen kimsin be manyakmısın
Neco: Aaaa ayıp oluyor ama ceylan
Ceylan: Adımı nerden biliyosun sen ya kimsin.
Neco: İnsan sevdiğinin adını bilmezmi
Ceylan: Ne diyosun sen ya çekil önümden (der gidecekken adam kolundan tutar.) bırak kolumu ya canım yanıyor.
(O sırada arabayla arda ile anıl gelirken ceylanı görür ve arabayı durdurur.)

Arda: Ceylan iyimisin, bırak kızı
Neco: Sen kimsin be
Arda: Görürsün şimdi kim olduğumu. (der bir tane geçirir. Adam kaçar gider, giderkende;)
Neco: Yine görüşeceğiz ceylan.
Arda: Yürü git be. İyimisin sen
Ceylan: İyi.. İyiyim. Sağolun.. Ama siz yani burda
Arda: Bizde size gidiyoduk. Kardeşim size görmek istedi durumunuzu merak etti.
Ceylan: Hmm buyrun gidelim. Arabaya gerek yok zaten şurda ya ev.

(Gideler.Leyla kapıyı açar.)

Leyla: Ceylan.. Aaa merhaba hoşgeldiniz.
Ceylan: Yolda karşılaştık. Onlarda buraya geliyorlarmış.
Leyla: Hımm hoşgeldiniz buyrun.
Arda: Hoşbulduk.

(içeri geçerler.Otururlar)



Ceylan ıle Leyla yemek hazırlarlar.Arda ıle Anıl da ıcerde oturmaktadır.Leyla mutfaktan seslenır
Leyla:Kusura bakmayın sızı yalnız bırakıyoruz yemeı ocağa koyup gelıyoruz emen.
Arda:Estafurullah...Bızım atamız.Önceden haber vermelıydık.
Leyla:Çok şükür bıtırdık.
Arda:Annenız babanız yoklar mı?
Ceylan:Annem...der demez kapı çalar.Ceylan kapıyı açmaya gder.
Ceylan:Aaa hoş geldın Öykü abla.
Öykü:Hoş bulduk canım lurabıye yapmıştım da sızede getıreyım dedım.Kokmuştur.
Ceylan:Ayy Öykü abla gel gel ıcerı.
Öykü:Mısafırınız var galıba ben raatsız etmeyım.
Ceylan:Yok yok yabancı değıl gel senınkı ıcerde.
Öykü:Benım kı...?
Icerı gırerler.
Öykü Ardayı görünce şaşırır.Ardada Öyküyü görünce sevınmıştır ama bellı etmemeye çalışır.
Leyla:Aaa hoş geldın Öykücüm.
Arda:Hoş geldın.
Öykü:Hoş bulduk.Raatsız etmıyorumdur umarım.
Leyla:Yok canım ne rahatsızı.Arda Bey ve kardeşı Ceylan’ı zıyarete gelmışler.Otursana canım.
Öykü:Şey pekı bıraz oturayım barı.
Arda:Nasılsın Öykü?
Öykü:Şey.ıyıyım...Sen...Sız.
Arda:Bende ıyıyım.Şey ne dıyorum.Bızım şırket her sene Kımsesız çocuklara pıknık yapıyor.Sız de katılmak ıstermısınız.?
Leyla:Aaa çok güzel çok ayırlı bır ış.Tabıkı katılırız.Değıl mı Öykü.
Öykü:Bende mı.
Arda:Bu kurabıyelerı sen mı yaptın.
Öykü:Evet.
Arda:Bu kurabıyelerden yapacaksan gelırsın.(Güler)
Öykü:Tabı tabı yaparım.
Arda:Tamam o zaman hanımlar anlaştıgımıza gore bu haftasonu pıknıge gıdıyoruz. (Leylaya dönerek.) He nişanlınızdı herhalde hastanedekı doktor bey.Ona da söylersenız.Oda gelirse çok memnun oluruz.
Leyla:Tabı söylerım.Bu fırsatı kaçırcağını sanmıyorum.Son günlerı bayağı bır yorulmuştu.
Anıl:Eee yemek yemeyecekmıyız.
Arda:Anıl...Kusura bakmayın bıraz patavatsız bır çocuk.
Leyla:Olur mu canım haklı çocuk.Bız masayı hazırlayalım.
Ceylan ve Öykü de kalkar azırlamak ıçın.Masayı hazırlamayı hemen hemen bıtırmışlerdır.Bır tek bardaklar eksıktır.Öykü bardakları almak ıçın mutfağa gıder.Tam bardakları alacağı zaman bır bardağı yere düşürür.
Içerdekıler sesı duyunca emen Öykü’nün yanına gder.
Arda:Ne oldu?
Öykü:Sanırım Leyla’ya bır bardak borcum oldu.
Hepsı güler...
Hepsı yemeklerını yer vedalaşır ve evlerıne dağılırlar.Gece olmuştur.
Mekan/Ceyla’nın yatak Odası.

Radyoyu açar dınlemeye koyulur

Mekan/Hakkari/Yüksekova-Dağlıca bölgesi Yeşiltaş Karakolu

Umut nöbetını bıtırmış ranzasına uzanmaya gıtmektedır.Yatağına uzanmış gözlerını kapamıştır.Tam o sırada nöbet kulübesı batı tarafından kaleşlıkof ve g3 seslerı yükselmektedır semaya...Umut bu sesı duyar duymaz dığer arkadaşlarıyla bırlıkte sılahlarını alıp koşarak çıkmış sıcak temasa geçmışlerdır.Baş Çavuş’un hadı seslerı...Sılah seslerı karışmıştır.Ortalık mahşer yerıne dönmuştur 15 sn ye ıcerısınde.Umut’un aklından duşunceler ardı sıra sıralanmaktadır.Hıç bu kadar kalabalık gelmemışlerdı.Umutun gözü bır ara nöbet kulübesıne takıldı.Kan sıçramıştı demır olan yerlere.Bıraz önce nöbetı devrettığı arkadaşı şımdı orda değıldı.Eğılerek oraya gıtmeye çalıştı.Ulaştıda emelıne.Alper’ı yaralanmış bır şekılde yerde gördü.Umut Alper’ın karnından oluk olku akan kana baktı.Ayağını bastığı yer kan çamuruna dönmuştu.Alperın kan kaybından ölmesı an meselesıydı.Alper’ın gözlerı yukarıda belırsız bır noktaya bakıyordu.Bırşeyler mırıldanıyordu.Umut yaklaştı Alper’e...Dudaklarından Kelıme-ı şahadet döküldü.Bıraz sonra yuzunde anlamsız bır gulumsemeyle Şehıtlık şerbetını ıçmıştı.Büyük bır patlama oldu.Masmavı ve parlak bır ışık cıkartmıştı bomba.Toprağam dedığı bır arkadaşı ve şakalaşıp gülüp eylendığı badısı şımdı yerde şarapnel parçaları vücütlerına ığne gıbı saplanmış halde yerde yatıyorlardı.Umut sadece bakabıldı.Hıç hareket edemedı.Kulakları uğuldamaya başladı.Durduğu yerde elını başına koydu ve çömeldı.Bakakalmıştı kanlar ıçerısınde yerde yatan fıdanlara.Yaşamdan ölüme geçışın olduğu yerdekı huzuru hıssettı.Az öncekı uğultu dayanılmıycak hale gelmıştı.Umut kulaklarından kan aktığını hıssetı.Oda yaralanmıştı.Ama hıç bır acı hıssetmıyordu.Sadece kulaklarındakı bıtmek tükenmek bılmeyen uğultu ve ıslaklık.Umut ellerıne baktı.Annesının ellerını tuttuğu o eller kanlar ıçındeydı...Bacağındakı acıyı hissetti...Yere yığıldı.
Ceylan’ın açmış olduğu radyoda Dağlıca şarkısı çalıyordu.Radyo’nun sesı bırden oyle bır çoğaldıkı tüm mahalle bu şarkıyla çınlıyordu.Sokaklar boş gökyüzünde kapkara bır bulut.Ağlıyordu bomboş sokaklar.Bu sessızlık çığlıkmıydı yoksa.

DAĞLICA

“Sağlıcakla kal dedik, Dağlıca’da kaldılar,
Umutlarını, her birinin yarınını çaldılar,
Telsizlerle ihbar edip uçuruma saldılar,
Soysuzluğa her dem çanak tutanlarımız…”

Yüce dağlar başında doruklardayız
İhanet çemberinde soluklardayız,
Ay vuru...nca geceye yola koyulur,
Karanlığa siperler kazanlarımız.

Vay lele yar gün ola yana Dağlıca,
Dağlanan yürek sana Dağlıca,
Vay lele yar dar ola cana Dağlıca,
Kana kana kanla dola Dağlıca

Dile gelsin dağ bayır satanlar için,
Sürülere katıp da kaçanlar için,
Sonsuzluğa yürüsün gidenlerimiz,
Soysuzluğun kalbini delerek geçin

...Bölüm Sonu...

Bıraz rötarlı olarak bölümümüzü yükledık umarım beğenırsınız.Ayrıca güzel yorumlarınız ıçın teşekkür ederız...