Yaşanmamış Yıllar

bu bölüm çokk güldüm özelliklede ardaya anıla ne diyo öle patavatsız çok komkti inşallah 8. bölüm geç kalmaz ..

ben zaten o kıtlardan önceki konuşulanlara gülmüştüm yoksa ...

8. bölüm offff çok heyecanla bekliyom valla

off bu bölüm çok hüzünlü olmuş ayrıca heyecanlı yerinde bitmiş

evt baya hüzünlü olmuş ama güzel olmuş ellerine sağlık nazlı ve kübracım

çokk güzel gidiyo valla heyecandan patlıcam 9. bölüm gelse bi

bitmiş herhalde :D

9.BÖLÜM

Öykü: Ne oldu ceylan söylesene
Ceylan: Hacer teyze fenalaştı hastaneye götürmemiz gerekiyor.
Arda: Tamam hadi gidelim.

(Hacer teyzeyi hastaneye götürürler. Leyla hacer teyzenin yanında gider.)Osman: Noldu Leyla
Leyla: Fenalaştı şehit haberlerinden sonra çok kötü oldu.

(Muayene odasına alırlar. Ceylan ile Arda dışardadır.)

Ceylan: Off inşallah birşey olmaz ya.( Ceylan çok endişelidir.)
Arda: Merak etme o iyi olacak ablanla nişanlısı çok iyi doktorlar.
Ceylan: Umarım (Ceylan biraz kötü olmuştur.)
Arda: Sen iyimisin Hiç iyi görünmüyorsun
Ceylan: iyiyim yok birşey…

(3-4 Saat olmuştur. Hacer Teyze hastanede yatıyordur... Osman hastanededir. Ceylanda eve doğru yola çıkmıştır. Leyla ile Öykü Leyla gilde oturuyorlardır. Hava daha tam kararmamıştır. Ceylan evlerinin bir alt sokağındadır. Yine o adam karşısına çıkar.)

Ceylan: Of yine mi sen ya belamısın sen be bıraksana peşimi. Kimsin sen ya?
Necati: Ben necati ama arkadalar bana neco der sende öyle diyebilirsin canım.
Ceylan: Canın çıksın. ne diycem sana be çekil yolumdan.
Necati: Bak benimle düzgün konuş pişman ederim seni.
Ceylan: Bir çekil ya.

(Necati Ceylanın kolundan tutup çekiştirerek götürmeye çalışır.)

Necati: Yürü gidiyoruz.
Ceylan: Yaa bırak manyakmısın be nereye gidiyoruz…. Öhöhöö (Ceylan fenalaşmaya başlamıştır.)

(Tam o sırada Umut gelir. Adamı kolundan tutar bi tane geçirir. Adam kaçarak gider.)

Necati: Görüşeceğiz senle.

(Necati gözden kaybolur.)

Ceylan: Umut iyimisin.

(Ceylanın durumu da iyi değildir.)

Ceylan: U.. Umut sen nerden çıktın.. (Yarı baygın durumdadır.)
Umut deyneğını alır ve ayağı kalkar.
Umut: Ceylan… neyin var noldu.
Ceylan: (Zar zor konuşur.) As… astım sprey.. öhöhöhööhöhö…
Umut: Tamam. Hemen eve gidiyorum. Lütfen dayan

(Umut Ceylanların eve gider. Acele kapıyı çalar. Kapıyı Leyla açar arkasından Öykü gelir.)

Leyla: (Umut’u görünce şaşırır.Bacağına doğru bakar) Umut sn senin ne işin var burda.
Umut: Ceylan… Ceylan fenalaştı. Krizi tutu galiba.
Leyla&Öykü: Ne..!
Leyla: Ne diyorsun sen umut nerede şimdi?
Umut: Arka sokakta spreyi yokmuş galiba yanında.
Leyla: Hemen, hemen gidelim çabuk.

(Spreyi alırlar ve yanına giderler. Hemen spreyi verirler.)

Leyla: Ceylan beni duyuyormusun.

(Ceylan hafif ayılır gibi olur.)

Ceylan: Abla…
Leyla: Tamam iyi olacaksın. Eve götürmemiz lazım (der.)
Umut: Tamam.

(Eve götütüp yatırırlar.)

Mekan/ Leyla&Ceylan Ev
Leyla: Dinlensin biraz. Noldu umut tetikleyen birşey olmazsa kriz tutmaz.
Umut: Şey. İçeri geçelim anlatayım.

(İçeri salona geçerler.)

Umut: Ben öyle biraz kafamı dağıtmak için dolaşmaya çıkmıştım. Baktım bi adam Ceylanı kolundan tutmuş çekiştirerek götürüyor hemen gidip yardım ettim ama Ceylan kötü duurmdaydı işte.
Leyla: Bi adammı ne istiyorki Ceylandan
Umut: Bilmiyorumki.
Leyla: Neyse uyansın öğreniriz.
Öykü: Yine ucuz kurtulmuş ya sen olmasaydın…
Leyla: Doğru neyse çok sağol.
Umut: Önemli değil.
Leyla: Hı bu arada sen ne zaman geldin?
Umut: Aslında daha yeni geldim… Eve gidemedim bir türlü (hüzünlü ve durgundur.)
Leyla: Anlıyorum… Peki senin bacağın.
Umut: (İçini çeker.) Dünkü çatışmada oldu. Hep böyle kalacakmış. Ama bi küçük umutda varmış düzelmesi için.
Öykü: Ne yani hep aksayarak mı yürüyeceksin… (Leyla öyküye bakar.)
Öykü: Ay pardon kusura bakma…
Leyla: Bu Öykü Bizim üskata sizing eve taşındı.
Umut: Memnun oldum bende Umut.
Öykü: Bende Memnun oldum. Neyse ben kalkıyım.
Leyla: Tamam canım.
Umut: Bende kalkıyım.
Leyla: Umut sen biraz kalsan seninle birşey konuşacağım.
Umut: Tamam peki.
Öykü: Görüşürüz.
Umut&Leyla: Görüşürüz.
(Öykü gider. Leyla ile Umut oturular.)

Leyla: Umut bak eğer istersen sana yardım edebilirim.
Umut: Nasıl? Ne konuda?
Leyla: Bacağın… (derken umut sözünü keser.)
Umut: Yok abla sağol
Leyla: Bi dinle bak böyle bi ameliyatı daha öncede yapmıştım. Bir Polis’ti çatışmada yaralanmıştı.
Umut: Bilmiyorumki abla.
Leyla: Neyse sen düşün bi konuşuruz sonar.
Umut: Tamam abla. Artık ben eve gideyim Anne mi göreyim..
Leyla: Şey… Umut annen hastanede ama merak etme gayet iyi.
Umut: Ne..! noldu anneme
Leyla: Tansiyonu yükselmiş habere dayanamadı tabi.
Umut: Haberemi … İyi değilmi şimdi doğruyu söyle.
Leyla: İyi merak etme bu gecelik hastanede kalacak ama iyi endişelenme.
Umut: O da haklı biz zor dayanıyoruz o nasıl kaldırsın. Çok kötüydü badimide kaybettim, komutanım arkadaşlarım hepsi gitti. Biliyorumusun Alper badim yeni bir tane kızı olmuştu göremedi onu…
Leyla:
Umut: Neyse ben annemin yanına gideyim.
Leyla: Dur beraber gideriz 1 saate bende çıkacağım.
Umut: Tamam.
Leyla: Hı umut bi piknik var yardım pikniği oraya gideceğiz yarın sende gelirmisin hacer teyzeyide götürürüz kafan dağılır hem biraz. Hem Ceylanda yalnız kalmaz orda konuşursunuz falan.
Umut: Bilmemki…….(Biraz durur.) Tamam olur.

(Oturular öyle sohbet ederler. Yarın saat kadar sonra Ceylan uyanır aşağı iner.)

Ceylan: Abla… Noldu ya..
Leyla: Ceylan iyimisin.
Ceylan: İiyiyim aa Umut sen noldu bana ya. Ha o gerizekalı adam.
Leyla: Kimdi o?

(Ceylan olanı biteni anlatır daha öncede karşısına çıktığını falan.)

Leyla: Neden anlatmadın Ceylan ya sana birşey yapsaydı.
Ceylan: Ama birşey olmadı işte iyiyim.
Leyla: Polise şikayet edelim belliki takmış bu adam sana kafayı.. (Ceylan tam ağzını açmış birşey söylüyecekken Leyla; ) hiç itiraz etme Ceylan gidilecek.
Ceylan: Tamam. Hı bu arada Umut sen, sen ne zaman geldin?
Umut: Yeni geldim. Olanları biliyosun zaten… Bende gazi olunca yolladılar işte (Acı bir şekilde güler.)
Ceylan: Şey ben… (biraz susarlar sonra Ceylan.)
Ceylan: Ben teşekkür ederim. Kurtardığın için.
Umut: Önemli değil
Leyla: Hadi biz çıkalım. Hastaneye gidiyoruz sende kapıyı kilitle yat ben bu gece hastanedeyim yarında pikniğe gideceğiz iyi dinlen.
Ceylan: Ama sen?
Leyla: Ben alışığım Ceylan bunu sende biliyorsun. (Leyla ile Umut hastaneye giderler.)

Mekan/ Hastane – Hacer Mertoğlu’nun yattığı oda

(Hacer teyze Osmanla konuşuyordur o sırada umutla leyla gelir.)

Umut: Anne iyimisin
Hacer teyze: Oğlum Umuttt. (sarılırlar. Leyla ile osman odadan çıkarlar)
Hacer teyze: Oğlum bacağın, bacağına noldu.
Umut: Önemli değil. Çatışmada oldu.

(Hacer teyze sağlar sarılırlar.
……ve sabah olur. Pinik vakti gelmiştir. Herkes toplanır, piknik alanına gelirler. Hem yeşillikli hemde dağlık bir yerdir. )

Arda: Geldiğiniz için teşekkürler.
Leyla: Ne demek bu fırsatı kaçırırmıyız.
Arda: (Gülümser.) hı bu arada adınız neydi sormak hiç aklıma gelmedi.
Leyla: Leyla, Leyla benim adım…
Arda: (donup kalmıştı. Tesadüflere inanmazdı. Kardeşinin adıda Ceylandı bunlar aradıkları kardeşleri olabilirmiydi.) Leylamı hmm…

(Mangallar kurulur herkes yer içer.Leyla, Umut ve hacer teyzeyle ameliyatı konuşmaktadır.)

Leyla: Ne diyosunuz?
Hacer teyze: ( Oğluna dönerek) Umut oğlum…
Umut: Tamam anne ameliyatı olacağım.

(Gülümserler.)

Umut: Biraz dolaşalımmı.
Leyla: Siz dolaşın ya ben burdayım.
Osman: Valla bende, dokunmayın bana.
Umut: Şey… Ceylan sen?
Ceylan: Tamam olur.
Arda: Bende geliyorum.
Umut: Tamam başka gelen varmı?
Öykü: Bensiz olurmu bende geliyorum.
Anıl: Bize hiç soran yok. Bende geliyorum.

(Gülerler.)

(Dolaşırlar biraz. Çokta yüksek olmayan bir uçurum kenarına gelmişlerdir. Ceylanın bağcıkları açılmıştır ama farkında bile değildir. Öykü ceylana yaklaşır birşey soracakken bağcıklara basar. Ceylan aşağı düşer.)

Ceylan: ahhhhh
Umut: Ceylan, ceylannnn iyimisin.

(Sesleri duyan leyla ile osman gelir koşarak.)

Leyla: Noldu.
Umut: (çok endişelidir.) Ceylan aşağı düştü.
Leyla&Osman: Ne!
Leyla: Nasıl oldu bu
Öykü: Şey ben farketmedim bağcıklarının çözüldüğünü.
Osman: Tamam hemen onu çıkarmalıyız oradan..

(Leyla korkmaktadır.)

Arda: Tamam sakin ol çıkaracağız onu hiçbirşey olamayacak.

(Leyla. Aşağı doğru bakarken ayağı kayar ve oda aşağı düşer.)

Arda&Osman: Leylaaaa…

Osman: Leyla hemen inelim aşağı.

(Aşağı inerler.)

Osman: Leyla iyimisin
Leyla: Aaaa kolum kolum çok kötü. Ceylan ceylan o iyimi.

(Umut. Ceylanın başındadır.)

Umut: Başı kanıyor. Çok kötü kanıyor. Hemen hastaneye götürelim.
Arda: Tamam (Arda kucağına alır. Arabaya binerler. Hastaneye giderler.)

(Umut annesi öykü başka bir arabadadırlar.)

Mekan/ Arabanın içi

Leyla: Daha çabuk lütfen. Ah kolum.
Arda: Tamam, tamam sakin ol.

9.BÖLÜM SONU

sağolun.. yorumlar için.. bakalım biterse ekleriz tabi neden olmasın.

Mekan/ Hastane

(Leyla’nın koluna Ceyla nın ise başına bakarlar. Diğerleri dışarda bekliyordur.)

Osman: Biraz incinmiş merak etme bu sarğıyıda çıkarma sende biliyorsun.
Leyla: Ceylan o nasıl
Osman: Merak etme. Iyi o başını çarpmış ondan bayılmış, birkaç çizikten başkada birşey yok.

(dışarı çıkarlar. Yarım saat sonar osman;)

Osman: Ceylan uyandı.

(herkes odaya girer.)

Leyla: Ceylan canım iyimisin
Ceylan: İyiyim ablacım merak etme sen sana noldu.
Leyla: Ayağım kaydı.
Ceylan: İyisin sen değilmi?
Leyla: İyiyim iyiyim yok birşey.

Öykü: (endişeli bir şekilde) İyisin değilmi.
Ceylan: İyiyim merak etme. Yalnız beni öldürmek isitorsan söyle yani. Uçurumdan atmadanda halledebiliriz

(Herkes güler.)

1 HAFTA SONRA

(Leyla Umut’u ameliyat etmiştir. Çok başarılı geçmiştir amleliyat. Taburcu bile olmutur.)
.........................................................................................................................................................
Arda bütün gece düşünmüş durmuştur.Öykü süreklı kafasını meşgul etmektedır.Ve gece br karar verır sabah Öyküyle konuşacaktır.Telefnunu elıne alır.
Arda:Acaba arasam mı?Uyuyordur.Hem arasam ne dıyeceğım.(Anıl kapıdan gırer)
Anıl:Hayırdır ne konuşuyorsun kendı kendıne.
Arda:Hıç ole...
Anıl:Yoksa şu sakar kızı mı düşünüyorsun.
Arda:Şıttt büyüklerınle düzgün konuş noluyor oyle sakar felan.
Anıl:Abı sen bu kıza neden bırşey söyletmıyorsun heee.Ahaaa sevıyon demı kızı seni çapkın çakal senııı...
Arda:Anıll oğlum ben sana ne zaman bu kadar yüz verdımde sen abıyle bu kadar serserı konuşur oldun.
Anıl:Aman abı yaa..Aramızda cıddıyete ne gerek var dök ıçını rahatla aşk doktorun burda senın. 
Arda:Ulan gel lan buraya..(Boğuşurlar.)
(Annelerı kapıdan ıçerı gırer...Anıl koşarak annesının arkasına saklanır.)
Anıl:Anne kurtar benı yoksa bu benı çığ çığ yıyecek.
Arda:Valıdem bırakın şunu döveyım.(Arda hiç bir zaman Tenzıle Hanıma anne dememıştır.Hep valıdem dıye hıtap etmıştır. Bu durum Tenzıle hanımı üzsede oda bu duruma alışmıştır.Çünkü Arda’nın kımseyı kolay kolay benımsemek gıbı bır durumu olmadığını bılır.)
Tenzıle Hanım:Oğlum noluyor neyın kavgası bu
Anıl:Aşık olmuş bızımkı.
Arda:Bak yaa..
Tenzıle Hanım:Oğlum doğrumu bu kımmış bu kız.
Arda:Ya sızde mı valıdem.Yapmayın.
Tenzıle Hanım:Tamam oğlum tamam.Gel senı koca oğlan senı.(Anıl Arda Tenzıle Hanıma sarılırar.)Aaa tamam hadı yemeğe ınelım duygulandırdınız benı.(Tenzıle Hanım aşağı ıner)
Arda:Duygulu bır ses tonuyla.Hep bıze kucak açtı.Onun hakkını nasıl öderız.
Anıl:Öyle...Şıttt şımdı sen yemekte yemezsın
Arda:O nıye lan.
Anıl:Bılmem hanı aşık olanlar iştahtan felan kesılırmış.Sendede vardır bole şeyler.
Arda:Ulan ben senı...O sırada Anıl koşarak kaçar.

Mekan/Leylaların Evı

(Leyla kavaltıyı hazırlamış Ceylana seslenmektedir.)
Leyla:Ceylan hadi Kahvaltı hazır
Ceylan:Tamam abla geliyorum.(Ceylan aşağıya ıner.Kahvaltıya oturular.)
Leyla:Hay Allah ekmeği almayı unutmuşum.
Ceylan:Abla abla yaşlandın iyice.Tamam ben alırım bekle benı yeme he

Mekan/Kardelen Fırın

(Ceylan telaşlı bır şekılde fırına gırer Umutu bıle farketmemıştır.)
Ceylan:Alı abi 2ekmek alıyım.
Umut:Daha önce ben gelmıştım ama
Ceylan:Aa Umut.(Umutu görunce sevınmıştır.Onu ılk tanıdığında gördüğü gıbı dımdık ayakta görüyordu)
Umut:Ceylan nasılsın?
Ceylan:Iyıyım sen nasılsın?
Umut:Gördüğün gibi ıyıyım.
(Ceylan le Umut bır müddet hıç konuşmadan sadece bırbırlerının gözlerının ıçıne bakarlar.)
Fırıncı Alı:Öhömm.Bırınız alcakmısınız şu ekmeklerı
(Umut ıle Ceylan bırden ırkılırler)
Ceylan:ay ben alıyım.(Bıraz utangaç bır ıfadeyle)
(Ceylan Umuttan önce fırından çıkmış eve doğru yürürken arkasından Umut gelmektedır)
Umut:Ceylan bekle(dıye seslenır)
(Ceylan arkasına döner ve durur.Umut koşarak yanına gelmıştır)
Umut :Bırlıkte gıdelım.
Ceylan :tamam

Mekan/Leyla ile Ceylanların Evı

Leyla:Nerde kaldı bu kız.Çay soğudu.
(Ceylan Umula vedalaşıp kapıdan gırer.)
Leyla:Nerdesın kız sen
Ceylan:Aman abla geldık ışte olay yapma
Leyla:Ablayla doğru konuş.
Ceylan:Ayy canım ablamm tamm geldım ışte hadı kavaltımızı yapalım.Oooo ablam bana omlet mı yapmış yerın ben o omleti.
Leyla:Tamam hadı geç otur.

(Kahvaltı yaparlarken masada duran gazetedeki haberi görür ceylan.)

Ceylan: Ama bu o
Leyla: Kim?
Ceylan: Benim yoluma çıkan adam. Soygun yaparken yakalanmış... 5 yıl yemiş
Leyla: Hı iyi bari artık senin yoluna çıkmaz ama sen yinede dikkat et ne olacağı belli olmaz.
Ceylan: Tamam.

Mekan/Sokak
Öykü marketten gelmektedır.
Öykü:Aaaa Arda.
Arda:Selam.
Öykü:Bışey mı oldu.
Arda:Yooo oyle bır geleyım dedım.
Öykü:Hee.Şey bende marketten gelıyordum.Evde hıç bırşey kalmamış.Neden gülüyorsun.
Arda:Hıçç ya ben bır sürü kız gördüm ama senın gıbısını görmedım.
Öykü:Neden.O kadar tuhaf bırı değılım ben.
Arda:Yok yanlış anladın.Ne bıleyım ışte.Mesela senın yerınde bırı olsa bu kadar poşetı tek başına taşımaz.Ordan bı görevlı çağırır ona taşıttırır.
Öykü:Senın dünyandakı kızlar oyle olabılır.Ama benım o görevlı verecek param yok bayım.
Arda:Hahaaa...Cımrılıkte var.Öykü sınırlenmış apartmana gırmıştır.Ardada peşınden gıder
Arda:Kızma ya Hem onlara para verılmıyor.Marketın kendı hızmetı.
Öykü:Hadı yaa..Tüh...Bıleydım taşıttırırdım.
Arda gülme krızıne gırmıştır.
Öykü:Çok mu komık.Hem sen bana cımrı dıyorsun ama maşallah tüm yemek öğünlerınıde bızım bütçeden geçınıyorsun.
Arda:Hmmm haklısın.Senı yemeğe çıakrmak şart.
Öykü:Neyyy
Arda:Tamam anlaştık.Saat:19:00’da Panorama Restaurant taksımde görüşürz.(Der ve gıder...)
Öykü:Iyıdee ben orayı bılmmıyorum( dıye seslenır arkasından.)
Arda:Ben senı akşam alırrımmm.
Arda öyküden ayrıldıktan sonra Holdınge geçmıştır.

Mekan/ Arda’nın Holdingi – KONAK HOLDİNG
(Arda pknıkten berı Leyla le Ceylanı düşünmektedır.Kafasını meşgul eden o soru’’Acaba onlar mı’’ Arda daha fazla dayanamaz.Aylar önce aramaktan vazgeçtığı kardeşlerını tekrar aratmaya başlar.Hemde arama çalışmları dahada hızlanmıştır.Ve bır telefon sesı duyulur.)
Arda:Efendım
Sekreter kız:Arda bey telefon sıze yetımaneden arıyorlarmış.
Arda(Heycanlı bır şekılde):Hemen bağla hemen.
Sekreter kız:Tamam

Mekan/Anıl’ın Okulu

(Anıl ders arasındadır.Telefonu çalar.Arayan Ardadır)
Anıl:Efendım abı
Arda:Anıl buldum.Bulduk kardeşlerımızı
Anıl: (Şaşkın bır şekılde)Abı sen ne dıyorsun tamam akşam dersım var 18:30 da bıtıyor bıtsın hemen gelırım.

Mekan/Hastane

Osman korıdorda yürümektedır.Arkasından bır ses...

Meltem:Osmmaaannn...
Osman: (şaşkın bır halde) Meltemm.
Kız Osman’a hemen sarılır.

(Osırada Leyla hastaneye Osman’ın yanına gelmıştır.Şaşkın bır şekılde yanlarına gıder).
Leyla:Osman.
Osman:Leylaaa.
Leyla:Merhaba...(Sınırlı bır ıfadeyle)
Meltem:Aa merhaba canım.
Leyla:Sıze sorduğumu sanmıyorum hanımefendı.
Osman:Leyla bak bu arkadaşım Meltem.
Leyla:Öyle mı ben nıye tanımıyorum bu arkadaşı.
Osman:Şey demek hıc fırsat olmadıysa.
Leyla:Evet olmadıysa demek.Neyse ben arkadaşınızla sızı yalnız bırakayım Osman Bey.
Meltem:Aaa evet kaç yldır görüşmüyoruz Osman sohbet edelım bıraz.Geçmışten konuşuruz der ve kolunu gırer.
Leyla sınırlenır arkasını döner ve gıder.
Osman da gıtmeye çalışır ama kız kolunu bırakmaz.
Osman:Ah be Leylaa...
(Akşam olmuştur.)
(Arda Öykünün kapısını çalar.Öykü kapıyı açar.)
Arda:Öyküyü görünce dılı tutulmuştur.Çok çok güzel olmuşsun.
Öykü:Teşekkür ederım.(Utanır)
Arda:Gıdelım mı?

(Arabaya bınıp Panorama Restaurant’a gelırler.)

Mekan/ Panorama Restaurant
(Yemek sıparışlerını verırler ve yemeklerı gelır.Öykü ılk defa boyle lüks bır yere gelmıştır.Ne yapacağını bılmez.Şaşkın ıfadeyle etrafına bakar.)
Arda:Beğendın mı?
Öykü:Beğenılmez mı ya çok güzel yer.Kım yapmışsa güzel yapmış.Ablaya baksana ...
Arda:Hangısı?
Öykü:Bak bak şurda.
Arda:Eee nolmuş..
Öykü:Bak ya kadına kokana gıbı nasıl süslenmış görmüyormusun.Çok komık.
Arda:Evet gerçekten.heehee.(Güşürler)Bılıyormusun o kadın buraya hep gelıyor ne zaman görsem var.
Öykü:Hadı yaa o kadar zengın mı?
Arda:Zengın.Ben bu kadının bu kadar süslü olduğunu hıc dıkkat etmemıştım.Sen varken ınsan herşeyı düzgün görebılıyor.Göze batacak olan şeylerı yada ne bıleyım tuhaf ama sankı tuhaf değılmış gıbı davrandığımız yada görmedığımız şeylerı.Hanı bu sabah sana tuhaf demıştım ya.Aslında tuhaf olan sen değılsın. Burası tuhaf.Baksana rahat değılsın burda.Üzerındekı elbısede bıle rahat edemıyorsun.
Öykü:Ben ılk defa boyle gıy...derken
Arda:Bence bız buraa aıt değılız.
(Ayağı kalkar ve elını Öyküye doğru uzatır.)
Arda:Gel bız aıt olduğumuz yere gıdelım.
(Öykü güler ve ardanın elınden tutup gıderler.)
Garson onların tüm konuştukalrını duymuştur.Ardanın kulağına doğru hafıfce eğılır:Abı bıraz aşağıda bı simitçi var. Der.
Arda:Sağolasın koçum.
Mekan/ Marmara Unıversıtesı Göztepe Kampusu
Anıl alel acele okuldan çıkar...
(Arabsına bıner...Arbayı çok hızlı kullanıyordur.Heycanlıdır beklemeye sabrı yoktur artık.Kardeşlerıne kavuşacağı günü hep beklemış o günde bugündür.)
Mekan/Emınönü sahili
(Arda ve Öykü ellerınde sımıt bankta oturmaktadırlar.)
Arda:O kadın neydı oyle yaa... der ve (Gülüşürerrr)
(Arda bırden duraksar.)
Arda:Öykü...(Öyküde duraksar)
Öykü:Hıı
Arda:Öykü..Bılıyormusun ben 10 yaşımdan berı ılk defa şuan sımıt yıyorum.
Öykü:Hadı ya...Pekı neden.
Arda:En son yetımhanede kardeşlerımle bırlıkte 1 sımıtı hepımız bölüşmüştük.Küçük kardeşım Anıl çok küçüktü.Bebektı.Çok ağlıyordu.Acıktı dıye yetımhaneden kaçıp sımıt almıştım.Çocuk aklı ışte.Yedırmeye çalışıyorduk dığer kardeşlerımle.
Öykü:Dığer kardeşlerın?
Arda:Evet benım 2 kız kardeşım daha var.Yetımhanedeyken ben ve anılı şuankı aılmıze verdıler.Kız kardeşlerım orada kalmıştı.Sonrasında öğrendım kı onlarıda bır aıleye vermışler.
Öykü:Çok üzüldüm.
Arda:Öykü...ben daha önce bunları kımseyle payşamadım.
Öykü:Merak etme söylemem kımseye.
Arda:Yok ondan değıl.Ben özelımı sevdığım kendıme yakın bulduğum değer verdığım ınsanlarla paylaşırım.
Öykü:Nasıl?
Arda:Öykü...Ben...
(Arda’nın telefonu çalar.)
Arda:Efendım.
Polıs:Anıl Konak’ın abısısımısınz?
Arda:Buyrun evet benım sız kımsınız.
Polıs:Beyfendı öncelıkle sakın olun.
Arda:Ne dıyorsunuz beyfendı Anıl’a bırşey mı oldu lütfen söyleyın.
Polsı:Beyfendı kardeşınız trafık kazası geçırdı göztepe sapağına gelsenız ıyı olur.
(Arda telefonu elınden düşürür.)
Ökü:Arda noldu..
Arda:Anılll...
Arabaya bınıp gıderler.

Mekan/Göztepe Sapağı

Anıl’ın arabasını gören Arda bağırmaya başlar.
Arda:Kardeşım nerdeee....
Yerde ceset torbasında bırı yatmaktadır.
Arda:Öyküüü o öykü o yerdekı benım kardeşım mı...
Arda:Anılllll dıye bağırır ve .....

aman allahım sezon finalimi şimdi kalp kırızı geçircem...

gerçek bir sezon finali olmuş ama bunuda belirteyim..

acaba kaç gün sonra 2. sezon başalr ?

evt az ara

:D:D:D:D:

o may gat yani